کد مطلب:23248 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

وظيفه فرزند نسبت به پدري كه به همسر و فرزندانش ظلم مي كند و بداخلاق و مغرور است چيست؟

خواهر گرامي، در نامه شما چندين موضوع مطرح شده است كه به صورت جداگانه به ترتيب هر يك از آنها مي پردازيم. در اين مورد نكاتي را به عرض مي رسانيم كه اميد داريم با رعايت كامل و دقيق آنها مقصود حاصل آيد: الف چون رفتار و روحيه پدرتان با گذر عمر به صورت يك صفت ثابت شخصيتي درآمده است دير و سخت تغيير مي پذيرد و متحول ساختن فردي با چنين وضعيّت روحي و رواني بس دشوار و نيازمند صبر و حوصله و همينطور تدبير و هوشياري و ظرافت هاي رفتاري خاص است لذا هرگز سعي در ايجاد تغيير ناگهاني و برخوردهاي تند و عصباني نداشته باشيد كه اين شكل رفتار كه نه تنها وي را به سوي مخالفت مي كشاند بلكه: سازگاري را بصورت لجاجت آميزي تشديد مي نمايد بنابراين از اين تاريخ از برخوردهاي هيجاني و رفتارهاي عصبي (هر چند به منظور اصلاح) جداً اجتناب ورزيد و مبادا با پرخاشگري و تندخوئي و حركات خشن در صدد اصلاح و تغيير رفتار او برآئيد. ب احترام گذاردن به والدين چه پدر و چه مادر يك ضرورت تغييرناپذير است و هيچ پديده اي نمي تواند مجوّر بي حرمتي تندي نسبت به والدين شود در تمام حالات و شرائط بايد برخورد احترام آميز با آن ها داشته باشيد و حتي عوامل و اسبابي كه موجب بروز رفتارهاي نا بجا از آن ها مي شود را از صحنه زندگي بايد حذف كرد تا نه آن ها مرتكب خطا شوند و نه شما در صدد تلافي و مقابله برآئيد لذا در همه حالات وظيفه اوّليه شما آن است كه عوامل تنش آفرين را حذف و آن ها را تحت كنترل خود در آوريد و هميشه به والدين خود احترام بگذاريد و اگر عملكرد او را نمي پذيريد، سكوت كنيد، سكوت، سكوت. ج از اين كه عاق والدين شويد سخت پرهيز كنيد كه اگر عاق آن ها شويد ديگر راه فراري وجود ندارد چرا كه وقتي نمي توانيد او را تغيير دهيد ديگر اصرار و پافشاري بي مورد كه موجب پرخاشگري و تند خوئي مي شود ثمره اي جز تيره شدن روابط خانوادگي ندارد در اينجا از شما كه از قدرت عصبي بيشتر و تسلط بهتر بر اعصاب و روان خود داريد انتظار مي رود در آرامش آفريني و بوجود آوردن فضاي صميميت و عطوفت بيشتر بكوشيد. امّا وظيفه شما در برابر پدرتان: 1) از ايجاد تغيير و اصلاح در رفتار وي مأيوس نباشيد. 2) تاكنون شيوه هاي بكار گرفته شده همگي برخورد مستقيم بوده است و كمتر نتيجه داده است لذا شيوه برخورد مستقيم با پدر را كنار بگذاريد. 3) برخورد شما با وي بايد ارزاني كننده محبت، در بردارنده عشق و گوش بفرمان بودن و خدمت كردن و دلدادن و حريم قائل شدن باشد و از هر برخورد مستقيمي كه نتيجه اي غير از اين داشته باشد اجتناب كنيد و هرگز مرتكب رفتاري كه پيامي غير از موارد بالا را دارد، نشويد. 4) تمام اعضاي خانواده بخصوص فرزندان بايد چنين برخوردي با پدرتان داشته باشند و از صف آرائي و برانگيختن احساسات خصمانه عليه يكديگر سخت پرهيز نمايند و نبايد به شكلي رفتار كنند كه پدر احساس كند همگي بر عليه او متحد شده اند بلكه بايد واقعاً نسبت به يكديگر احساس صميميت، رفاقت و حب ورزي داشته باشيد و از جانبداري از مادرتان در برابر پدرتان نيز جداً خودداري كنيد و در يك كلام آن ها را در عشق ورزي و حرفهاي تلخ به خودشان واگذاريد. 5) بهترين وسيله براي سالم سازي زمينه تأثير بر روي رفتار پدرتان محبت نمودن به او، تحويل گرفتن و احترام گذاردن به او است آنهم احترام بدون قيد و شرط و به عنوان پدر و بزرگ خانواده 6) براي تأمين اهداف رفتاري خود در مورد پدر از روش غيرمستقيم استفاده كنيد و آن دو مكانيزم دارد: - ابتدا خودتان را به اخلاق نيك بيآراييد تا او از عمل شما متأثر گردد نه از حرف شما و اين بهترين شيوه اصلاح بزرگترها است، همان گونه كه در رفتار بزرگان دين اين شيوه و برخورد با بزرگتر بكار گرفته شده است. - از طريق افرادي كه مي توانند بر روي پدرتان تأثير بگذارند (مانند روحاني محل، مغازه دار محل، دوستان و رئيس اداره و...) چون پدرتان از آن ها حرف شنوي دارد و آن ها به شيوه اي غير مستقيم مي توانند اهداف شما را تعقيب نمايند. در پايان اين بخش بر صبر و حوصله داشتن، احترام نهادن به پدر و مادر و تدبير عاشقانه براي والدين تاكيد مجدد مي كنيم.